تو آسمون غربت ستاره سو نداره

حتی برای پرواز پرنده رو نداره

اینجا هوا چه تلخه واسه نفس کشیدن

واسه پرنده ننگه پر تو قفس کشیدن

منم مسافری که دلش رو جا گذاشته

به آرزوی خونه تو جاده پا گذاشته

تنگه دل مسافر برای یاس خونه

هق هق سرد شبهاش به دنبال یه شونه

ترانه هام می دونم مثل گذشته ها نیست

برای واژه ی عشق توی ترانه جا نیست

اگه مسافر اینجا از عاشقی نخونده

بهش نگین که سنگه!دلش تو خونه مونده !

مسافر این غربتو هنوز نکرده باور

تنگه دلش برای لالایی های مادر ...

این ترانه مال ۳/۱۱/۸۳ هست به دلایلی نمیشه ترانه های جدیدمو بذارم تو وبلاگ فکر کنم بدونین واسه چی !!